0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
443
Okunma
Sen kal, ben gidiyorum ey yar,
Yanımda tükenmez anılar, bir de yokluğun
Heybem fazlasıyla dolu, ağır mı ağır
Kurduğum hayalleri yıkıp da gidiyorum
Ne sevdamı bıraktığım taş duvarlara
Ne de düşlerimin şehrine vefam olur,
Su dökme ardımdan, dönmem artık geri
Hazan bürümüş bu şehri sana bırakıp da gidiyorum
Tut ki gülerek koşup gelsen
Ağaçlar yaprak, tomurcuklar çiçek açsa
Yine de bahar gelmez, yüreğim gülmez
Ve sen kalıyorsun, ben gidiyorum
Aylar, yıllar hep tasayla geldi, geçti
Yüreğim yalnızlığınla doldu, taştı
Her baharı umudunla misafir ettim
Son baharımdı, tutsak kalbinden gidiyorum
Dudağından dökülenler baharımı kış etti
Dert ortağım şehrime karanlık çöktü
Yokluğuna yataklık eden bu şehirden
Bağrıma taş basıp da gidiyorum
Ünal TÜRKOĞLU
5.0
100% (2)
