(BEN ONA "ERGUVAN" DERDİM /3)

Anahtarı bende unutup gitmiş
Kapıda kalmıştır Erguvan şimdi
Unutkanlığına eyvahlar etmiş
Bir küfür salmıştır Erguvan şimdi

Çilingir kapıda titrek eliyle
"İllallah" dedirtir öcbe diliyle
Lâ-havle savurup doğal haliyle
Sinirden gülmüştür Erguvan şimdi

İlk işi doğruca duşa girmektir
Kendini buz gibi suya vermektir
Makyajdan arınıp keyif sürmektir
Rujunu silmiştir Erguvan şimdi

Islak saçlarını havluya sarıp
Dolabı açmıştır mutfağa varıp
Kendine mükellef bir sofra kurup
Perhizi delmiştir Erguvan şimdi

Mutfaktan balkona geçer birazdan
Mutlaka bir şişe açar birazdan
Hüzüne, efkara uçar birazdan
Kıvama gelmiştir Erguvan şimdi

İlk selam geceye, sonra şişeye
Koltuğunu çeker en baş köşeye
Mezeyi sevmez de, iş olsun diye
Bir elma dilmiştir Erguvan şimdi

Sevdiği şarkıyı koyup plağa
Dubleyi hışımla süzer damağa
Masada kâh garson, kâh hanımağa
Çakırkeyf olmuştur Erguvan şimdi

Bütün mazisini döker elekten
Siması farksızdır nurlu melekten
Sinsice yaklaşıp, zalim felekten
Bir gece çalmıştır Erguvan şimdi

Geceyi sabaha kahveyle bağlar
Kendine kırk yıllık bir hatır sağlar
Çukurdan farksızdır gözünde dağlar
Kafayı bulmuştur Erguvan şimdi

Ela gözlerine uyku çökmüştür
Perdeyi kaldırıp tülü çekmiştir
Kendini yatağa serip, dökmüştür
Rüyaya dalmıştır Erguvan şimdi

(Ben onu kendimden iyi tanırım)

Ali ERDİNÇ