Öfkeliyim;
Vallahi kan içiyor kalemim.
Kılıç olsam kesesim var.
Kız çocuklarına sahip çıkmayan babaları.
Urgan olsam asasım var,
Kadın döven kocaları...

Hangi vicdan ?
Hangi kitap ?
Hangi din ?
Bir çocuğa beyazlar giydirip,
Hayallerini siyaha boyamayı emreder.

Sen baba !
Beklemedin mi hastane koridorlarında doğuşumu
Şükretmedim mi Allah’a benim için,
Minik ellerimle ellerini tutarken,
Kalbin kuş gibi uçacak olmadı mı,
İlk kez baba dediğimde gülmedi mi için,
Düşüp, dizim kanadığında cız etmedi mi ? içinde
Bir kalemde sildin beni,
Ere verdin sormadan, fikrimi.

Ya sen;
İnsan kılığındaki yaratık,
Allah’ tan utanmadın mı ?
Ahtapot gibi ellerini bedenime sararken
Kızarmadı mı yüzün gözleri me nasıl baktın
Hesap gününden korkmadın mı
Babamdan aldığın icazetle
Kirlettin hayallerimi,
Düşleri mi çaldın...

Siz nizamın temsilcileri,
Takım elbiseli, kravatlı adamlar.
Hiç mi gelmedi sesim size,
Feryadımın sesi, ulaşmadı mı kulaklarınıza
Hayallerimin katillerinin yaşama hakkı varda,
Yok mu benim yaşama hakkım
Ruhuma, kadın üflendiği için suçluyum
Kulağıma okunan ezan seninkinden farklı mı
Neden ?
Allah Aşkına neden
Gelmez idam
Mahremimin katilleri yaşıyor
Ben;
Ya ölüyüm,
Ya ölü gibi yaşıyorum.

Ozan Ali AYDIN