1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
332
Okunma
Kurumuş dalında yeşil yaprakları
Dokunsam parçalanıp yere düşüyor
Gözle görülür yaşar sonbaharları
İç dünyasını bilmem dıştan üşüyor
Gezer hayatın kuytu yalnız Köşelerde
Düşünceli suskun gezer derinlerde
Aklı cevapsız soruların peşinde
Kimse bilmez nedir mekanı adresi
Karışmış birbirine saç sakaları
Bilinmez varmı kanayan yaraları
Anlatmaz da kendine saklar sırları
Bilir zaten kimse onun dertlilerinde
Gittikçe çoğalıyor yalnız insanlar
Eskiden daha çoktü mutlu olanlar
Artık oldu adları kayıp zamanlar
Gönüller eskisi gibi vefa bilmiyor
5.0
100% (3)
Cevap Yaz