Bismillah!
....

Senfonik bir manzaranın tam ortasında uzayıp giden yol ve yol kenarında yolcusunu bekleyen bir düş ağacı.

Yapraklarında bir rüzgâr hışırtısı, renklerinde semavi bir raks..

Eda makamında şarkı söyleyen sözcükler..
ay ışığının altında harlanan sular ve akıp giden hayaller..

En üstte avuçlarının içinde uyuya kalmış çocuklukla hoyrat bir zaman, hemen altında çimenlik yeşili bahar s'ezgileri..

Giderek yükselen sessizliğin mızrak boyları..
Özgürlüğüne kanayan bir yara.Kırmızının doğumunda sonsuzluk mavisi sancıları dinletisi.
.....

Resme bakan her insan,
bazen kendini görüyor bazen de kayboluyor dehlizin içerisinde.

Sanki bi masal şehrinde gezer gibi.Sanki bir hikayenin içinden geçer gibi oluyor. Kelimeler tek tek dile geliyor. Ağıtsal dumanlar gizli gizli birşeyler fısıldayarak dağılıp gidiyorlar sonra.

Közler ihtiva ettiği düşünsel münazaralarını zihnimizin duvarlarına kazıyarak algıları harekete geçiriyor, içimize bir ateş düşürüyor.

Ruhun derinliklerinden gelen ses dalgaları şekil güzelliğiyle birlikte yumşacık bir musıkiye dönüşerek usul usul çarpıyor yoksunluğun körfezine..

-nazikçe dokunuyor ruhumuza-

Velhasılı gönlümüze seslenen, ay ışığı büyüsünde aydınlık bahşeden, sonsuz güzelliklere, hüzünsel inşiraha gark eden bir şiir.

Evet..
Hep deriz ya hüzün şiirin olmazsa olmazı, baş nektarı.

Hüzünlendim ve şiirle kalenderlik kurup dertleştim.

Eyvallah..
Tebrikle ve
Tebessümle.