Yola çıkıp varmayan, yoldan çıkıp varan yoktur der Taptuk sultan

Uçsuz bucaksız toprakların hükümdarı bile olsan

Mertebeyi aşmadan, varamazsın ,7 düvele sultan dahi olsan



Her bir vadi, bir mertebeye eş gelir bu divanda

Sırrı sülük bunun adı diğer tarafta

Nefsini yenmeden yola çıkanının sonudur heba

Kimi sabrına yenildi, kimi ise namına



Sevindi garip insan, yenildi oysa şeytanına

Gördü, geldi, geçti sandı yolu vardıkça

Sonra baktı, gördü ,anladı yazık oldu onca çaba



Herkes geçemez o derin vadilerden

Takılıp düşenler ile dolu sınavı veremeyenler

Geçenler İstemesini, şükretmesini en iyi bilenler



Lakin

Teslimiyet bilincinde olan erenler

Onlar o yolu gözü kapalı gidenler

Korkusunu, şeytanını Müslüman edenler

İşte onlardır

Zümrüdü Anka’nın karşısına geçenler



Desem ki

40 yıl odun taşısan sırtında bir dergaha

Tur dağına da çıksan varsan o sana yakın olana

Semazenler gibi dönsen de yana yakıla

Kibrini yenmedikçe yanamazsın aşkından söyleyeyim ben sana



Hamken pişmeli insan piştikçe ermeli muradına

Önce istemeyi bilmeli, sonrasına hep şükretmeli

Tevhidin sırrını çözdüm diye sakın ola aldanma

O baktığın camdır, aynadır sanma



Kıskançlık ve haset ölmedikçe içinde

Yaşarken insan ölüp tekrar dirilmedikçe

Kandırma kendini ey kul gel bir an evvel kendine

Yapanın yaptıranın o olduğunu bilmeyen gelemez kendine



Kendine gel

Kendine gelebilmen için kendine gitmen gerek

Aşk ile bu yolda erimen gerek

Okuduğunu ise anlaman gerek

Kendine gel kendine

Kendinden kendine nasıl gelir bu aciz kul sor bir arife

Bildiğini unut asıl sır bilmediklerinde