Bulandığım saf kandın yalnızlığın ihbarı
O devasa tüp geçit varsa yoksa aşkın inkârı.
Metruk hecelerden geçtim: yetmedi.
Yatıya kaldı hüzün coğrafyası
Islak imza gibi yeryüzünün altına attığım
Bir de atamadığım omzumdaki ağrı
Oysaki çağrı bilmiştim ben bu acıyı
Ve çare b/elledim her yere düştüğümde uzattığım elimi
Tırmalayan yalnızlık denen haris sitemle
Eşlik edendi iblis
Mazlum yüreğime ektiğim sevgiyi
Sözüm ona tarumar edecek hangi haindi
Asla doğmamış anasından
Anamın ak sütü gibi helal bellediğim bu gizemli aşkı
Bahşeden evrene şükürlerimi sunduğum kadar

Sevgi illa ki katık ettiğim
Saygıda kusur etmeden aşkın şeceresini tuttuğum
Şu Maarif Takvimi imgelerimde asılı kaldığıma
Şahit devasa kâinat
Ve yolunu g/özlediğim benliğin
Yıkılmak bilmedi duvarları
Çünkü sevgiydi sevgi
İnşa ettiğim temeli bu bitimsiz rüyanın
Elbet eşlik edecek biri vardı
Dünümde ikbalimde
Vurgun yediğim denizin binlerce fersah altına
Fesat olan hangi kimlikse
Kine doymayan indinde iman gücümün
Aşkın sarmalında koştuğum sadece Hakkın kapısı

Ardına kadar açık umudun ve aşkın dünyası
Bazen bir sarkaç hükmünde
Bazen sayaç
Kırık bir kalbin engelli aşkı ötelendiği kadar
Engel bilmediğim yaşam denen hikmeti
Vurgulayan her duygu her zaruri ihtiyaç
Zaafım değildi üstelik sevgi
Bilakis evrenin armağanı yakalandığım bu muhteşem rüzgârı
Sunan ne güzel ki hükmetmişti bana:
Sev diye…

Aciz kulun aç yüreklere cevabı
Nasıl ki Allah vardı gam yok
Bedeller ödesem de sevginin uğruna
Bazen aç yatsam da ya da tok
O tok sesi hüzün denen pergelin
Saplandığı yüreğin en derin inine

Aşkla hâsıl olan bir fasıla ki
Emsalsizdim ben dünya denen çengide
Çalan şarkının nakaratı varsın olsun hüzün ve acı
Hünkârım Rabbim
Hükümranlığında teslim olduğum
Tartışılmaz kudreti
Nasıl yaratılmıştım aşkın İlahi Sesi ile
Donanımlı bir mevta olmanın hikmeti
Aşkla şerh düştüğüm sevgi denen iklim
Yaratılışların en güzel gayesi bildiğim nasıl ki aşk idi
Sarmalında varlığın,
Bir senfoni gibi
Yüreğin aralıksız sızladığı ve sızdırdığı
Varsa yoksa kabul görmek O’nun nezdinde…