Biliyorum hep hasretin çektim
Siyah gözlerinin
Alışırım sanıyordum sensizliğe
Unuturum sanıyordum
Yalnızlık çok acı ; o yüreğimde
Batan bir paslı hançer

Her baktığımda aynalara
Gözlerimin camları parçalanır ağlardı
Tuz gölünü yükledim sen gideli bakışlarıma
Yoktular artık sevenler sevilenler
Kapanır keder perdelerim akşamlarıma
Zaman uykusuz bekler penceremde

Sensiz kalırım ayrılık peronlarında
Düşlediğim her durakta sensin
Şimdi yoksun ya, yok gülen aynalar
Bir şarkı yüreğimde inleyip duran
’Ne zaman geleceksin’

Kayboluyor her akşam kızıl bir hayal
Günün hücrelerinde eriyor güneş
Ağır karanlıklar çöküyor her köşeme
Bir sessizlik var sokaklarımda
Tükenmekteyim
Yine kahır yüklü yaşantım
Ağıtlar yakıyor penceremde yağmur

Hüzünle dolu gece geliyor
Kalbimden semalara kadar
Sessizce döküyorum ağıtlarımı karanlığa
Yokluğun bir demir gibi dağlıyor gözlerimi
Dudaklarımda ayrılığının türküleri inliyor

Bir dertli tambur bağırıyor
Gözlerimin kaldırımlarında
İçimde yağmurlar üşüyor


Günay Koçak 30.11.2022