Hür köle

Manşet manşet düşerken sayfaların mürekebine
aldırışı düşük ellerde,okunur ama gözlerle
kimine zaman öldürmek kimine beyin sağlaması
el etek çekilirken geceden
kimine sarılıştır ekmek arası göz yaşı
umut tacirleri çığırtkanlık yaparken ilk sayfada
vaazın son sesi yükselir operlodan
duyumsamak arası yudumlanır bilinmeyen gerçek
bir elin diğer ele değmesi kadar sıcak olsada yüreğin
taze kan kusmuştur az illerde birileri
alel acele örtülmüstür gerçeğin üstü
köşede anısına saygı harfleri infilak eder
okuruna dokunur kılıcın keskinliği
gözlem ıslıkları sansürlenir
birileri bir yerlerde avazına yenik düşmüştür şimdi
duymsamak ve yutulmayanı yudumsamak saçlarından
keza hep böyle değilmidir kadının kaderi
gözyaşına sığar alevi,tavında döver yarayı
bilinmezlikler silsilesinde bitmezki kederi
düşer gökten bir kor hangi kantar tartar gerçeği
acının her rengi tutsak edilmiş bedenine
örselenmenin adı değilmiydi kadın
payına suslar düşen susturulan…


bir gülüşüyle güneşi doğuran kadındı oysa…