ANNE

Şu sımsıcakışıklı bahar gününde
dünyanın dört bir köşesinde
renk renk insanlarla birlikte
seni düşünüyorum anne
güneş sıcaklığını anımsatıyor
çiçeklerde adını görüyorum
bu sabah penceremde
küçük bir kuş durmadan cıvıldadı
bn küçükken mutfakta yanında dururdum
ve sen de hep şarkılar söylerdin
kuşlara şarkı söylemeyi
sen mi öğrettin anne
şimdi ellerime birkaç damla düştü
bulutlara hüzün mü ektin anne
deniz ısrarla kıyıları kucaklıyor
beni çok mu özledin anne
dağlardan inen ırmaklar
hep denizlere göllere koşuyor
sabrı ve inancı senden mi çaldılar anne
rüzgar yüzümü saçlarımı okşuyor
bana ellerini mi yolladın anne
gece karanlıktan korkmayayım diye
gökyüzüne yıldızları sen mi serptin anne
bunca ihanete kötülüğe karşın
güneş her sabah yeniden doğuyor
dallara yapraklara umudu ve gücü
yeşil yeşil sen mi dokudun anne
dünyanın tüm kemanları içimde ağlıyor
bu ayrılık bu hasret niye anne
27.4.2003