Öznesi ne ola ki günün ve gecede seğirten yürek iklimim.
S/onsuzluğa kucak açtım
Yetimdi ve de yetim düşlerim:
Ah, hafız ah:
Sevda ekip hüzün b/içtiğim
Bitimsiz sefil iklim.

Rengim yok benim:
Rakımım da.
Sözcüklerse esef yüklü
Kaybolduğum şu yalnızlar rıhtımında.
Mealim hüzün mecali yok
Meramım saklı Allah katında
Ne yazar ne yazar?
Varsın uyuyayım aç ya da tok.

Bir özne bildim sevgiyi
Özlemle diktim söküklerimi
Yürekten atılan her çentik
Yenildiğim nasıl da belli:
Lakin kader ve Rabbim söylemedi son sözü
İkramı ömrün
İdamesi günün
İdare lambasında aydınlanan önüm.

Arkamı kollamam
Sığındığım Rahman
Ön sözü olmasa da ömrün
Son söze daha çok vakit var.

İmlecim ben devasa bir imleç
Tırnaklarımla kazdığım kuyuda saklı gelecek
Düştüm evet
Ama kalkmasını da bilirim
Başım dik
Sevdiğim kadar umudun ve iman gücümün
Sönmez neferiyim.

Yenik olsam ne ki ne?
Yanık yüreğimden akan terin indinde
Alnım açıktır, hafız
İdamesi mi kaderin?
Yalnızlıksa fıtratım, hafız:
Yenik düşmediğim kadar ömre
Rabbimdir tek sırdaşım.

Hazanmış muadilim
Hüzünmüş esaretim
Hazır olda geçen ömrün son ibaresi
İbraz ettiğim hiçlik
İkaz ettiğim şu sefil yaralı benlik
İması zalimin
İnşası mevsimin
Ve yalnızlık tokalaştığım
Feraha çıkacağım da belli

Umudum asla değil yitik
Varsın katık edeyim geceye gündüzü
Kardığım önüm
Devasa bir sarkıt adeta
S/üzülen yaşlarım ne ki?
Üzgün ve mağdur
Mazlum ve yalnız
Rabbime koştuğum kadar inançlı
Esef değil aşktır benim mealim
Ya Allah
Yarınlara kefil olan yüce Rabbim