Kör dünyada hayatın, göğüsledim yükünü
Sevgiler kamburlaştı, çeke çeke yoruldum
Keşke elimden gelse, kazısaydım kökünü
Kimseye küs değilim, ben kendime darıldım.

Bazen dost, bazen düşman, hiç yok yere ezdiler
İncir çekirdeğinden, sinir, stres üzdüler
Onun bunun dölleri, kader diye yazdılar
Kâğıt rulo gibiyim, dürüldükçe dürüldüm.

Hayal olan gerçekler, beni alıp götürdü
Üstümde tepinenler, en diplere batırdı
Acıtmak şöyle dursun, ciğerime oturdu
Çeşitli kazıkları, yiye yiye duruldum.

Yıllar oldu gitmedim, doğduğum yer, köyüme
Hasret duydum atama, teyzem, amcam, dayıma
Sebebi vardır dedim, isyan benim neyime?
Sabır, şükür, zikirle, mekânıma kuruldum.

Aman sen de demedim, el uzattım düşküne
Aklımın yettiğince, yol gösterdim şaşkına
Menfaat gözetmedim, dedim Allah aşkına
İyiyi güzel yaptım, yine kötü görüldüm.

Kaosa bürünmüştü, memleketin durumu
Anlamadım bir türlü, yaş mı ya da kuru mu?
Her şey çok karışmıştı, yapamadım yorumu
Politik sebeplerle, ordan ora sürüldüm.

Necati’yim gözümle gördüğümü yaşadım
Üçten dokuza deyip, siyaseti boşadım
Bir ömür çabaladım, bölük pörçük haşadım
Hiç bütün olamadım, dörde beşe yarıldım.
Kimseye küs değilim, ben kendime darıldım.

Necati OCAKCI
16.11.2022
ANTALYA