Ben bu şehre baktıkça, şairlikten kaçarım!
Ya Rap bu ne güzellik, hep peşinden koşturur!
Renklerine baktıkça, tüm kendimden geçerim;
Billahi görenlerin, yüreğini coşturur…

Ata yurdum Ereğli, sende ne çok anım var…
Bu kadar güzelleşme, benim de bir canım var!
Kalbimden korkuyorum, böyle zayıf yanım var;
Sen yoksan sol tarafım, daima bomboş durur…

Senden ayrıldım sanma, her yanı sensin yurdun!
Gördüm çok büyümüşsün, beni öyle bir yordun!
Gelemediysem de sen; ne aradın, ne sordun!
Ama şu sevgin var ya, nice dağlar aştırır…

Ne tarafa yürüsem, yollar sana çıkıyor!
Çekim gücün öyle çok, nerde olsam çekiyor!
Ağız tohum derler ya, hep ismini ekiyor;
Gönlümüzü kırdılar, bilmem kim barıştırır…

Sanki iple çekerdik, ramazanı doğrusu…
Sümerbank önündeki, o kestane korusu!
İftar vakti çalardı, fabrikanın borusu!
Aklıma her gelişte, gözlerime yaş durur…

Bir şeker fabrikamız kalmış şu “Hacılar” da…
Gelen yalnız bırakmış, şehrimi acılarda!
Şimdi hep ağlaşıyor, analar, bacılar da!
Söyleyin bu illeti, baştan kim savuşturur…

Tek Sümerbank’ı vardı, Ereğli’min şaheser!
Başımızda duranlar, bırakmadı bir eser!
Şimdi o fabrikanın, yerinde yeller eser!
O canım anılarla, bilmem kim kavuşturur…

Karaman-2022/11
Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Türk’ün öz soyundandır, insanının kumaşı,
Ereğli’nin Halkına, azık ettiler aşı.
Saklamaya ne hacet, suyun bulanır başı,
Halil Şakir Üstadı, bu dertler konuşturur…........................Malkoçoğlu

Fotoğraf: Can dostum ve hemşerim İbrahim Pekpostalcı’ ya aittir.