Hayata nasıl bakıyorum, ben?..

Dostlarım bana, merak edip hep bunu sorarlar.

Önce susar, gülümser ve sonrasında,

muhabbeti başka konulara bağlardım hep.

Bana göre bu dünyada;

bir iyiler var, bir de kötüler.

bunlar, rotası belli olanlar.

Orta yolcuları, gri tonları

bu hayatta hiç sevemedim ben.

Çünkü dümeni bozuktur, dümeni kırıktır onların;

çıkarcıdırlar, menfaatperesttirler ve

şartlara göre

her an her yöne sapabilirler...

Hayat aslında zıtlıklarla kaimdir;

bu dünyada savaşlar var

ama aşklar da var.

Savaş mekanında insan insanı öldürürken,

aşk mekanında insan insanı severken,

bu dünyanın kuytu bir yerinde,

gizli gizli ağlayanlar da var.

Kimsenin kimseyi umursamadığı bu dünyada;

her şey daha güzel olacak diye bekleyen

iki elin parmakları kadar

iyi insanlar da var.

Güneş vakti, saati geldiğinde

nasıl olsa doğar ve karanlığı kovar diye;

bekleye bekleye,

çile üstüne çile ekleye ekleye,

bu hep böyle nereye kadar gider?..

Cahit Fıkırkoca
06.11.2022, Ankara