TERÖR DENEN KENE

Asrın psikolojik hastaları
Çığlıkların orkestrasına
Meze yaparak kahkahaları
Keserler ceset granörlü pastaları
Kaldırıp kadehlerini felç olmuş medeniyetine
Kan içerler şarap niyetine

Ören yerlerinin kuytularında değil
Çağdaşlığın merkezinde
Kanları emer terör denen kene
Kollara takılıp koyunlara sokulur cellat
Kanlı bıçaklı
Batıdaki babayla doğudaki oğul
Düğümlerin en körü
En ucuzu atılır yüreklere
Açığa alınır saadet

Hazan gömlekleri giyer kent blokları
Sıcak battaniyeye sarılır gibi
Sarılır başıboş mayınlara
Nice günahsız kapılar kapanır yarınlara
Ölüm sessizliği tıkılır da kulaklara
İnsanlığın önünde koşturulur
İnsanlıktan soyutlanan kuvvet

Gördüklerim mi yanlış… ben mi ters bakıyorum
Böylesine bonkörken doğa…ufuklarım
Neden yarım kalmış yarınlarla dolar
Cehennemin ortasında buz tutar sular
Çıkışı meçhul dehlizlerde
Çırpınarak akıyorum

Yürekleri boğmadan insanlığın kanı
Tüm dünya olsa düşmanımın düşmanı
Bitse bu çılgınlık
Temiz bir yatak da
Veda ederek eşe dosta
Ölümü kucaklasa insanlık

Güneşimiz temizlense terör denen kirden
Gülerek kapımızı çalsa yeniden
Ayaklarımızı kesse yerden
Tarihe gömülse terör denen aptallık