Yaz dediğin için yazıyorum
sana selam sana hasret ve kadere bir ince sitemle
merhaba...

pankart açmıyor
sessizce dağılıyoruz bu koridorlardan
oda numaranızın bi önemi yok


sabahları güneş, akşamları yıldız dağıtılıyor terasta
tabildotlarımızı alıp gidiyoruz
günler boyu kaşıklanacak umudumuz var anlayacağın

karamsar olma demişsin mektubunda
bir mutluluk seslendireceğim nihayeti üç hece
ama boğazımda keder düğüm düğüm
yarın hangi dönümü ömrün bilemiyorum


defterden bir sayfa aralanıyor
doktorlar geliyor, doktorlar gidiyor
günler perdesini indirip kaldırıyor
aynı gökyüzü bulutlar aynı yerinde
kapılar kapanıyor, kapılar aralanıyor
ümit hep var
nitekim imandan
ya korku?

korku neyden bilemiyorum
içimi kaplayan o sis dağı
zehirli bir örümcek ağı
takati olmayan hıçkırık
o sessiz çığlık

dersemki korkmuyorum ( inanma )
içimde bir çocuk karanlık odalarda
dizlerinin bağı çözülmüş
muskasını tutmuş sıkıca
bildiği duaları sıralıyor
Allah büyük diyor
Allah büyük
belki görecek günler var

ne var ne yok demişsin
ümit var
korku var
yatağı boşalanlar
yani ölüm var
kaloriferleri yakıyorlar üşümüyorum
ama içimde bir zemheri
içimde bir kara kış
yüreği buz tutmuş bir çocuk var

belki yine yazarım
yazmazsam darılma
bir fatihalık hatrım olsun
selamım kesilirse bilki hakkım helaldir
hakkın helal olsun...