Şu zamane gençleri, gerçek aşkı tatmamış,
Onlara göre sevdâ, günlük ve hoş bir hülyâ...
Vefa, sadâkat, bunlar eski aşklarda kalmış,
Ne sevenler Mecnundur, ne sevilenler Leylâ...

Gönülden sevmek hissi, çoğuna pek yabancı
Sevgililer hep yolcu, yalnız kendisi hancı.
Ne hazin, sevilen de, sevenler de yalancı
Sevdaları hercâi, sevgileri hep riyâ...

Aşka hiç yer kalmamış küçülen yüreklerde...
Kurutulmuş çiçekler, anılar günlüklerde,
Pembe parşömenlerde aşk mektupları nerde?
O yaşanmış sevdalar, birer masalmış gûyâ...

Nerde gerçek sevdalar, nerde Keremle Aslı,
Nerde aşkın hüzünlü makamı, hüzzam faslı?
Genç gönüller aşksızsa, bütün sevdalar yaslı,
Aşk, gece görüp, sabah unuttuğumuz rüyâ...

Tangolar, valsler susmuş, orglar ’tempo’ çalıyor,
"Cânân"ların yerini, "hey, darling"ler alıyor.
Aşk, eski şarkılarda, şiirlerde kalıyor;
Tadı, tuzu kalmamış, çivisi çıkmış dünyâ...

Ünal Beşkese (2022)