Ne zaman yalnız kalsam sahil yolunda
Gözlerim ufka dalıp kaldığı anda
Bakıp bakıp ta hayaline ağladığımda
Sana aşkımı yazdım göz yaşlarıyla
...
Öyle bir aşk ki bu bir roman gibi
İçinde sayfalar dolusu yaşadım seni
Nasıl anlatırım bilmiyorum bu sevgiyi
Aşk pınarından testiler dolusu içtiğimi
...
Yanındayken bile ne çok özlediğimi
Geceler boyu rüyalarımı süslediğini
Dualarımda tanrıdan seni dilediğimi
Kelimeler yetmez anlatmaya sevgimi
...
Bir duygu ki göz göze geldiğimiz an
Fırtınalar kopuyor sanki bedenimde
Pır pır çarparken yüreğim heyecandan
Fışkıracak sanki damarımda ki kan
...
Elveda dedim ya senden ayrıldım
Kederimi içime attım kaderime inandım
Fırtına diner denizler durulur sonunda
Bir gün gelir de unuturum sandım
...
Gittiğim günden beri inan içimde
Dalgalar durmadı rüzgâr dinmedi
İçimdeki fırtına döndü tufana
Unutmak istedim.......Unutamadım
...
Hep hayalimde gözlerin deniz mavisi
Sevgin yüreğimde bir derya gibi
Sarmış boğuyorken tüm benliğimi
Unutmak istedim......unutamadım
...
Unutamadım bir heves değildin
Vaz geçemediğim tutku gibiydin
Sen benim ilk aşkım son sevdiğim
Gönlümde taze bir gül gibiydin

Düşmedin yıllar yılı dudağımdan
Bir şarkı bir şiir gibiydi ismin
Gözlerimde gözlerin kulağımda sesin
Anladım...Bitmeyecek içimde sevgin
...
Unutmadım unutmayacağım seni dinle
Hatıranla seni yaşayacağım bundan böyle
Özlemlerim sevgim olsada içimde ukte
Hep seni seveceğim bütün benliğimle
...
Ekim 1989
Abdurrahman Güleç