Bilirim hiçbir zenginlik dolduramaz
Mutluluğun yoksunluğunu
Varlığın mahsur kalır şatafatlı salonlarda
Tatmin etmez pahalı orkideler
Nede nilüfer dizisi, manolyalar
Altın iğneleri batar prangaların, canına
Çığlık çığlık kahkahalar boşalır içinden
Kendini attığın maskeli baloda
Yüzünü gizlersin belki gözlerini
Bulanık düşünceler yansır sözlerine
Ele verir olmak istediğin yeri
Belki de seni

İlkbaharda kiraz bahçesi gibidir yüreğin
Çiçek çiçek her köşesi uçuk pembe
Koyuverirsin kendini papatyaların içine
Neşeli serçelerin şarkılarına girersin
Yeşil çimenler kucaklar neden sonra
Gözlerin maviden kayar derin bir karanlığa
Uyanırsın tutuklu bir hayatın kucağına
Ömrüne bir tebessümde konduramazsın
Ne yapsan kendin olamazsın
Kendinde bile kalamazsın
Dönersin yeniden sanal sarhoşluk ritüeline
Kim bulabilir ki seni

19 Haziran 2017
Abdurrahman Güleç