0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
456
Okunma
kimse, kimi kimsesi olmayan kuşlar,
belki de onlar bile,
bir kanat çırpınışının,
bir sesin sessizliğini taşırlar,
hiç kimsenin aramadığı,
yokluğumun, yokluğunda,
kahve höpürdettiği,
yanına da çifte kavrulmuş lokumu lokmaladığı,
her şey ama her şey,
bu kadar açıkken,
neden sorusu düşer,
öyle yorgan döşek,
neden? neden?
ya da niye?
başka bir deyişle niçin?
bu kadar değer bilmezin yanında bir değer olmayı bekledin ?
işte sorular?
üstelik hiç birine bir tek cevabım yok,
belki hayattı beni geri plana çeken,
belki korkularımdı,
o, bu, şu,
bir sürü sebep,
bir sürü cevap,
bir tek sorunun cevabı yok,
ben ölsem kimin umurunda ya da kim üzülür ? cevabı çok net kimse, hiç kimse…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (6)
