0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
520
Okunma
elimi neye uzatsam kahır,
neyi sevinçle öpsem,
neyi özleyerek uyansam,
boşluğun boşluğunu kucaklıyorum,
işte kahırın kahırı,
zulmün zulmü,
bugünde öyle bir sabah,
kollarımda uyuyor,
uyanmakta zulüm,
fincanı kapatmakta,
neydi ki bu yaşamak,
bazen bazenler kapımı çalıyor,
artık bıraktım,
ne kapıyı tutanı,
ne çalanı,
görmem artık,
içimde bir yaralı kuş kan damlatıyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
