Gelseydin yoluna güller ekerdim
Bastığın çölleri cennet eylerdim
Bir değil bin yıl daha beklerdim
Gelsen buralar cennete dönüverir

Sen varsan geceme güneş doğardı
Şu karanlık dünyama ışık saçardı
Şu gönlüm sel gibi coşup akardı
Varsan Dünyam cennete dönüverir

Laleler sümbüller hep bize özenir
Sevdalı kalbimde aşkın gizlenir
Yüzün görmediğim her gün özlenir
Bakınca gözlerime cennete dönüverir

Gönül kemanında hicaz bir eser
Şarkılar şiirler bir tek seni söyler
Bu garip biçare sensiz ne eyler
Geliversen yeryüzü cennete dönüverir

Güneş bile doğmuyor sensiz burada
Dört duvar birde ben yalnız odamda
Seni dinledim her şarkı nakaratında
Öpsen kalbimden odam cennete dönüverir

Yağmur olup düşsen kurak topraklara
Bir damlan düşmez yaktığın ocağıma
Bu ayrılık yakışmaz benim sevdama
Yüreğime damla ol cennete dönüverir

Gelde bul kayboldum senin yolunda
Miski amber mi gizli senin koynunda
Sen SEVDA bahçesine girdiğin anda
Kalbim mis kokulu cennete dönüverir

Bir nihavend makamı çalar söylerim
Bir seni özler bir senin yolunu gözlerim
Her gün görsem de seni yine özlerim
Yüzün görünce gözüm cennete dönüverir

Yâr,da kalmamış ne din nede iman
Hasretindir şu gül benzimi solduran
Biçare gönlümü yokuşlarda yorduran
Bitsin hasret gül benzim cennete dönüverir

Gizli öznem sendin tümcelere bağlayan
Bendim yıllarca aşk ile ırmak olup çağlayan
Şimdi yine ben oldum ardın sıra ağlayan
Olmaz ya gelsen buralar cennete dönüverir