Bulutlara başımı her kaldırdığımda sana rastladığım
Utangaç başımı hülyalara yasladığım..
Kopan dallarımdan tomurcuklar açıyor gel..
Seni hatırlayınca gurbet oluyor içim..
Dilinin ucunda adım kirleniyor sahte seni seviyorumlara..
Sen aklıma gelince maviye boyuyorumda dünyaları
kendime söz geçiremeyince zindanlarda eziliyor yüreğim...

Ben çok korkak bir kadınım..
Ne gururumu kırıp seviyorum diyebildim..
Nede cesaretimi bohçama alıp gurbeti bitirebildim.
Sana hiç seviyorum diyemedimya..
Kendimle çok yüzgöz oldum bu aralar..
Güzyaşlarımı tek tek kurşuna dizdim..
Papatyalardan taç yaptım kendime..
Hayatım gibi bir ters bir yüz kazaaklar ördüm ..
Ben çok korkak bir kadınım ..
Gövdemi portakal ağacına yaslayıp ..
Tuhaf gurbet hülyaları kurmaktan başka birşey yapmadım...

Şimdi dağ gibi hasretin kaldı omuzlarımda..
Kekik kokulu akşamlarda kirpiklerimin ucunda mahsun bakışların asılı kaldı..
Ellerimi tut şimdi öyle tutki siyaah gözlerindeki hasret kilidi kırılsın..
Rüyalarımda fatimanın gözyaşını Kerbelanın dağını taşını zehir zemberek gösterme bana..
Ben çok korkak bir kadınım sana seviyorum diyemedimya ..
Şimdi senin şehrine yağan tüm yağmurlar benim gözyaşlarım...
benim şehrimdeki bütün çocuklarda gurbet bakışlı gurbeet bakışlı..
KATYA
16 10 202