Ey kaldırım köşelerinde açma sevdalısı hayâsız bahar
İlkini yaşarken sonuna düşürdün beni
Ki düne kadar
Kimsenin bilmediği süt kokulu duaları
Yollardım Güneşten düşmüş çocuklara

Bir nikâh, bir namazdan ibaretmiş meğer hayat
Kime anlatsam anlamaz
El kadar omzuna öpücükler kondursam
Kondursam da bebeğime
Hiçbir dudak O’nu artık uyandıramaz

Lüle saçlarını koklayarak öpesim
Ela gözlerini parklara götüresim var
Ama çok uzaklardasın artık
Kaldırmam başımı gökyüzüne
İlk ders: Her güneş gökyüzünde aranmaz…

Denize küsüm, mehtaba küsüm
Şiirlere de küsüm…
Elim sende deme bana
Öksüzlüğüm düşer aklıma
Güneşsiz kim bilir ne çok üşürüm hayatın yollarında

Silme gözyaşlarını
Ağla ki yıkansın bebeğin
Çağlasın teninde cennet ırmaklar
Hiçbir ağıt yakamaz içimizi
Güneşin içimizi yaktığı kadar

Ölüm bu
Vurdu mu kıyılarına bir kere
Güneş kan kırmızı battı mı ufukta
Ölesim tutar be hayat
Anlasana…

02.09.2008