Kendime izah edemeyeceğim kadar
anlamsızım.
vazgeçmiştim hayatımdan ve senden ansızın.
Şimdi delicesine bir hasretle özlüyorum seni.
Kanıma dokunuyor fütursuzca git deyişim.
Biliyorum suçluyum bu sevdada..
Fakat yinede ’affet beni’ demeyeceğim.

Olmazdı be gülüm yakışmazdı..
Yanlıştı ve bir okadar dışlanmıştı aşkımız.
Biliyorduk..
ve sadece susuyorduk.
Git diyemiyorduk..ikimizde..
çünkü birbirimizi ölesiye seviyorduk..
Belkide bu sevdanın gizemine saklanmıştık
Bilemiyorum...

Çok zor...
şu, âsi yüreği avutmaya çalışmak..
sözcükler kifayetsiz kalıyor..
ve içimden yazmak gelmiyor.
Söyleyecek bi dolu söz varken..
kelimeleri hapsetmek..gönül hücreme
ve karanlıklara mahkum etmek ecelim oluyor.

Burnunun dibine kadar sokulupta..
nefesini duyamamak kadar acı..
ve dokunamamak yüreğinin sıcaklığına..
bilsen ne kadar sancılı.
Özlüyorum seni!
Alışmışım birtanem..
Görmediğim yüzünün çizgilerine..
gömmüşüm düşlerimi.
Duymadığım sesine karışmış hıçkırıklarım.
Ve süzülürken yanağımdan iki damla yaş
Hissediyorum o an..
sessizliğimde..
seninle ağladığımı canhıraş.

Belki aynı yıldıza uzanıyor ellerimiz..
kimbilir...
belkide aynı rüyayı görüyoruz.
Bir bütün olmuşken ruhlarımız..
nasılda varlıklarımızdan umarsızca uzağız.

Dinliyoruz sevdiğim, işte duyuyoruz.
Bak! bizim şarkımız çalıyor radyoda.

’Dönülmez akşamın ufkundayız’

Hangi karanlığa gömsem yüzümü..
Hangi cellada versem bileklerimi..
Unuturum seni? .
Gözlerimi bağışlasam mesala..
Yerinden söküp atsam yüreğimi..
Nefes alabilirmisin yinede hücrelerimde?

Hangi yağmur getirdi seni bana?
Cemre gibi düştün toprağıma..
Binbir renk baharlar açarken yüzünde..
İçinde kışları yaşayan ben..
Nasılda üşüyorum bilsen.

Yokluğunda ne ateşler yaktım........da..
.............yinede...........Hasretini ısıtamadım.

........Özlüyorum seni birtanem..........


(21 Mayıs 2008)

Emine Genç