Inanmadigim ne, biliyor musun: sevgililer gününü anlami. Çünkü özüme girdigin günden beri bendeyken, nasil derim ki ’Seni bugün daha çok seviyorum.’diye. Seni sevmesen de sevecek kadar, seni görmesem de hissedecek kadar, seni kalbimi paramparça etsen de affedecek kadar seviyorum. Kendine iyi bak yüregim.






Ey yar! Kıvranıp kaldı da yalnızlığın boşluğunda ruhum, senin ellerin çıkardı beni...Öyle sevecen, öyle güzel okşadı ki sözlerin ruhumu, hasretim senmişsin sanki bunca zamanın bilinmezliğinde.

Ey yar! ...Gel seninle şu kanayan gülün güzelliğinde varalım aşk deryasının engin yolculuğuna ve bakalım gözlerimizle gönüllerimize...Bulur muyuz dersin Aslı’dan Kerem’den yarım kalan aşkın büyüsünü...

Ey yar! Öyle bir mekanda ki yüreğim...Ayağıma dikenler battı, kollarımı çalılar çizdi, saçlarım dağıldı rüzgarınla. Uzat ellerini...Tutayım. Vuslatımız, hasretimizin sonu olsun.

Ey yar! Evren bir giz...Çözemeyiz...Sen ve ben erenler misali bakarız sonsuza da, aşkın büyüsüne dalar gideriz. Dokunamadan ellerine, severim gözlerinden ruhunu. Gönlümü aldın, gönlümü verdim. Bendesin...Bitmiştir hasret.


SERAP HOCA