2
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
536
Okunma
Zaman, hiç kimseyi beklemez;
Ardından koşsak da, bize asla yüz vermez.
Hiç umursamaz zaman, sonsuz boşlukta o tek başına koşan.
Doğarız, büyürüz, ölürüz...
Ağlayıp güleriz, uyuyup uyanırız...
Hiç umursamaz zaman, çıktığı yoldan o asla geri dönmeyen.
Bebektik, annemizi ölüm bizden uzak emerdik.
Gençtik, semtimizi ihtiyarlık bizden ırak santimlerdik.
Ama, kıskıs gülüyordu bize sinsice zaman...
Son gülen hep o oldu, ne yazık ki gelecekte de hep o olacak;
Zamanı yenen bir yiğit henüz dünyaya gelmedi, bundan sonra da gelmeyecek.
Tanrı ’nın pervasız bir nüvesi miydi, yoksa zaman?..
Cahit Fıkırkoca
24.09.2022, Ankara
Cevap Yaz