Fareler
Karıncalar
Akrepler
Yılanlar ötüşür başında
Toprak korkutmasın seni ama
Ölüm seni bulduğunda
Kimsenin değil bu beden
Sahiplenme dışarda
Söze buruk
Aflaz gibi bağıran
Haram kılmış burnundan
Söz dinlemiş kulağından
Kopardığında anlarsın solucanlar...

Öldüm seni sandım
Bir dua et benim içun
Değer verme bedenine
Söküp mavi dalgalarına
Ruhunu rahat bırak
Toprak essin
Sen korkma topraktan ama
Çocuklar duymasın anlattıklarımı
Söz ver
Yaşam olsun umutlarında
Hayalleri bir bütün kalsın
Düşüncemle
Zûlüm ikidir
Sen topraktan korkma ama
Biri senden gelsin
Biri aşktan...

Huzurunda yatarken
Anlarsın gözlerin nereye baktığını
Göklerde iki kıtayım
Mezarın altında bakılan
Biri toprak altında
Bir meyvâ vermeyen ağaçlarda
Bir sen bilirsin
Masmavi bulutları çünkü
Topraktan korkma ama....
Çocuklar duymasın anlattıklarımı

Gezgin imgeler..