GÖLGE
Ben gölgemi Horasan’ da unuttum
Çırakların üşüdüğü bir Eylül sabahında
Beyaz peçesini indirmezdi dağlar
Sıra sıra türkülere dizilirdi
Yollarda uykusuz bir sonsuzluk kalmıştı
Bir otobüs gelirdi
Cocukluğumuzu bizden önce alıp götürürdü
Her gidenin gölgesi söyleşti
Otuzunda ihtiyarların biriktiği bu kasabada
Bir kent başka bir kentte büyüdü durmadan
Sen büyümedin,gittikçe kayboldun
Eski bir fotoğrafta
Seninle birlikte bir ırmak yitti
Nal sesleri küstü, göç eyledi sırdaş kuşlar.
Ah! Saçlarımdan Aras’a dökülen baharlar
Belki bir gün gelirim bir çerçinin heybesinde
İsli mataranın demli çayı kıvamında.
Müjde olurum belki,telaşlı kadınların sevincinde
Oysa yitiktim
Lime lime doğranmıştım
Bir övgünün divanında
Çağırsam eski oyuncağımdan
Dökülmüş kelimelerimi
Bir çocuk yazsa geçmiş bir baharda söyleyemediklerimi