1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2029
Okunma
Uzak bir mevsimin mavimtırak çiçekleri, umut…
Zaman mefhumu yok, kayıp bütün mekânlar.
Asılı durur kelimeler yağlı urganlarda,
Kör olan sesler bir çığlık! Sedasız kulaklarda.
Güneşin kamere küsüşü; solgun simaların donuk bakışında…
Adı matem olan renkte gökyüzü…
Katre, katre zifir süzülüyor titreyen tenime intihar eden bulutlardan…
Ve sen geçiyorsun kefensiz yatırdığın bu mezarlıktan...
Lokman POLAT
Cevap Yaz