0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1958
Okunma
Bir yalan düzinesinin ahmakı olan ben;
Nefesinden sese dönüşen sözcüklerin kölesi!
Teninde değil telvende aradığım mutluluğun,
Fincanına sıkışan bir umut meselesi...
Mevsimleri inkar edecek kadar coğrafyasız,
Toplumlardan uzak duracak kadar insansız,
Soluğu kesilecek kadar havasız,
Ciğerleri sen olan...
Ölüme gülecek kadar pervasız!
Beni hatırladın mı?
Sardığın kol ile korlara attığın,
Verdiğin sözler ile yalana inandırdığın,
Sırtını dönerken, sırtından vurduğun,
Öldürüp toprak atmadığın;
Beni hatırladın mı?
Lokman POLAT
5.0
100% (1)
