Ruhumun derunundaki sızım
Dur durakta hiç bilmiyordu
Istıraplarımı kaşıyıp ta duruyordu
Zihnimin derinliği karanlığına teslimken
İçim içime nedendi bilmem ki
Hiç sığmıyordu
Bunalıma gebe kalırken hislerim
Her düşüncemde
İçimden yumru yumru acılar doğuyordu

Meğer ki
Kalplerin uyumu hiç hasar istemezmiş
Hele ki kuyruklu yalana hiçte gelemezmiş


Her hayal edişte o doğacak güneşi
Her an o vakti bekliyordum ya
Neleri kaybettiğimi ben bilip de göremedim
Gün geceyi gece günü kovalarken
Yıllardır sızım artıda bir türlü azalmadı
Birde bilmezden geldiklerim
Var ya
Söküşte alıverdiler tüm öz güvenimi

Nefsin elinde
Kılı kırk yaran akıl bile
Önünde ki gerçeği bir türlü göremezmiş
Ne yapılıp ta edildiğini bile sezemezmiş


Senden koptum ya nice zaman sonra
Yoksa düşecektim esfel-i safilinin dibine
Umutlarımın deliğinden

Cehennem ateşi gibi yaktıran o mizacına
Ayak uydurabilmemde beyhude
Ne fıtratıma
Nede inancıma uygun değildin
O kural ve mezhep tanımayan zirzop halinle

Düşmüştüm bir kez gönlümün kör gözüyle
İliğime dek emip de durdun haliyle


Sen aklıma geldikçe
Tüm damarlarımın kanı çekiliyor
Kötüleşiyor ruhum
Ve felce uğruyor tüm bedenim
İçim ve dışımı isyanlar kaplıyor
Feleğin sillesinden daha da beterine
Çarpılıyorum

Ben kedi sen bir köpek gibiydi
Boğup ta duruyordun hep imiğimi


Ne zamandır huzura hasretmişim
Nede çokta özlemişim
Sevip de sevilmeyi
Öylesine özlemişim ki
Kendi öz içimin içine dönmeyi
O nankör bir fırtına gibi yaklaşımlarından
Kurtularaktan
Özümdeki sevgi ve saygıyı yeniden yeşertmeyi
Çokça özlemişim işte
Çok mu çokta beklemişim o düşüşte

Şimdimi
Tutsaklıktan kurtulmuş gibiyim be
Uçurtma oluşta da uçuyorum gökyüzünde…



AZAP...(Kadri Atmaca) 31.08.2022