palaious

bir türlü
öfke homurtusuna, dırdır esmesine^
yalan yağmasına, ucuz uçmasına
isyan bayrağı çekemiyorum
gökyüzümün.
kalkıp gidemiyorum yanından
ya bu kez son olursa’ diye diye.

olur olmadık yerde rezil edip
aşklarla yalanlarla aklımı çelse de
akıl almaz sözler söyletmeyi de bilir
şair dedin mi
gök bir bardağı aniden devirir.

niye yadırgansın
yaralarla anılarla çizili isteklerim
yazılmış bir yol gibi ikimizin temasına.
nasıl siniyor içime
kaybettiği halkların
ve bizim de üç renk bir caddeye
üç gün bir dalgınlığa
denk gelişimiz.

vazgeçtiğim tüm cümleler de
vazgeçmediklerimle birlikte
alkışsız dünyaya saçıldılar
bozuk cümlelerin
kopuk günlerin zorluğu
ikimizin arasındaydı hep
hep diyorum ya
anlık bir ihtimal düşüncesidir aslında
ya beni gözlerin
tuhaf turuncularla görseydi akşamüstü
ya o görseydi
ya diğeri .
insan nasıl korkmaz
korkamaz ihtimallerin heyecanından *

bir şarkı söylüyorsun bana
ağzınla gösteriyorsun sevmeyi
sonra benim ağzımla göstermesini
denizleri ovalardan özlemesini
yıldızla karışık kuş sesini
tanıyorsun hayalet sürülerinle
dürtülerimden çekiştirmeyi
biliyorsun hep seni nasıl
yenemeyeceğini hiçbir başkentin

hep diyorum ya
bir anlık duruşmasıdır oysa
ikimizin göz temasının.

sen diyorum ya.
tanımıyorum bile seni.
kim bilir kimi düşündüm bir mısra düşürmek için
ve hangi gökleri feda ettim
başka başka kadınlara.
ve hangi sokaklarda
çürük yalnızlığım , bir umutla sendeledi, düştü kucağıma yeniden.
beni benden başkası nasıl’ken.
zaten seni nasıl söyleyeyim .

güzel yüzlü bir gökyüzü
sessizce sevilmelidir sade.

diyelim ki tepetaklak olmuşsun içimde
hiçbir ses uyumu aramaksızın
bir kaldırımda bir bankta
bir martı uçumunda durmaksızın
seni anlatmışım

sen diyorum ya
yeni gördüğüm bir leke gibi sırtımda
bunca yıl kaşıya kaşıya ortaya çıkardığım
gökyüzü değilsin uzakta kal .

- Yusuf Tavusdağı