sevgili kendim
gökkubbenin salıncağından sana son seslenişim
şöyle çakır keyifle son kez uç
uçabildiğin kadar
bulutları gözlerinde taşımaya devam ederken
sevgini haykır tüm evrene




âhhh sancılı yanım
tıka basa yitirdim masmavi umutlarımı
dünden önceki günün birinde
gitmeliyim sonsuz yolculuğa çıkar gibi
kaptan da sensin yolcu da
kırma dümeni sakın
nereye savrulursak savrulalım
yazgımız toprağa boyamışken bizi




hadi ne duruyorsun ruhum
bir bavula topla yüreğine kaçan çığlıkları
gizli bölmesine iliştir gözlerine dolan hıçkırıkları
serçe kanatlarım kırıldı anne diye bağır avaz avaz
son kez kendine söyle sevdiğini
bembeyaz bir örtü yeter yanına almaya
şöyle süslen püslen
allan pullan güzelce




âhhh canım kendim senden özür dilerim
söz kınından çıktı bir kere
geleğe dair planlar yapıp
menekşeler yetiştirip
orkideler alıp durma
sadece lavanta ek biraz daha bahçeye
şirin arılara, rengărenk kelebeklere




son durağa az kaldı
bir güzel vedâ et hepsiyle
takın en okkalı gülüşünü
eL salla sessizce
yolcu da sensin hancı da
seferin mübărek olsun....









nagihan