1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
382
Okunma
Yitik di sevdalar kaybedeni meçhul
Öksüz kelime yalnızlığındaki gönlüme
Dünya denen han, bir mapushaneydi
Yetimler ağlarken kaybettiklerine
Bu yürek çoktan unutmuştu bile ağlamayı
Oysa gözlerde hep hüzünlüydü bakışlar
Uğrayanı kalmamış çeşme misali,
Susuzdu yürekler…
Kim bilir? belki de gidişinle,
Boynu bükük bir çiçekti uzakta üşüyen
Ve bir gidişte acıların izi kalıyorsa
Bilesin ki gözyaşı bile üşür o yürekte
İşte bu yüzden önce seni,
Sonrada sevmeyi unuttu bu yürek.
Oysa aradığı şey, başka bir yürekte yeşerirken
Kaybolmuş şehrin sokaklarında bulduğu,
Kim bilir? belki de yitik bir sevdaydı…
H.A
5.0
100% (2)
Cevap Yaz