0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
284
Okunma
Ah sevgili!
Sen, bir sevgiyi sığdıramazken kalbine
İçimde büyüttüğüm çocukluğum sana koşardı.
Aslında herşey ne kadar da boştu
Ve çaresi olmayan bir hastalıktı hasret
Zamanlı zamansız kapımı çalan.
Ah sevgili!
Gözyaşlarım, kalbindeki susuz çiçeğe
Can suyu olsun diye sevseydim seni.
Gözlerime ağlamayı çoktan öğretmiş olurdum
Ve ben bitmez sanarken tüm güzellikleri
Özleyişlerim sana tek mirasdı belki de.
Ah sevgili!
Gidişinle bu şehir çekilmez olsa bile
Ben bu hayatta en çok seni sevmeyi sevdim.
Ve ben hüznümü,
Bir şiirin kederli mısralarına emanet edip
Güneşin mazlumlara doğacağı bir sabahta
Buluşmak üzere
Elveda bile diyemeden gidiyorum.
H.ARSLAN (17.07.2024)
5.0
100% (1)
