İ S T E D İ M Kİ..

Malumunuz,
Altı yüz yılı aşkın bir zaman diliminde,
Efendimiz padişahlarımızın gözünde,
Birer kul sayılmışız...

Bir zamanlar dayansak da
Viyana önlerine,
Yayılsak da üç kıta denilen
Asya, Avrupa, Afrika’ya...
Önce duraklama,
Akabinde başlar gerileme...

Dünya yaşarken Rönesans’ı;
Çağın gereklerine,
Uyduramamışız kendimizi.
Dalmışız sarayda,
Biri bitmeden diğeri başlayan
Ve de çok canlar yakan entrikalara...

Sürerken sarayda sefa!
Anadolu’da ve de kıta Afrika’sında,
Padişahın kulları;
Bir lokma, bir hırka yaşamakta...

Oyarken devletin altını misyonerler,
Bizimkiler de günü kurtarmanın peşindeler.
Ve gün gelip, hazine boşalınca!
Düşünmeden;
Kulda var mıdır diye bir derman,
Çıkarılırmış saraydan bir ferman...

İte-kaka sürüp giderken devran,
Uluslar uyanır, başkaldırır Balkanlar!
Böylece, tek tek elden çıkar,
En verimli o, güzelim topraklar...

Elde kalan tek vatan; Anadolu’dur.
Dünya emperyalist güçlerince,
Ona da göz konulur...

Bir bahaneyle çıkar,
Birinci Dünya Paylaşım Savaşı.
Sarayda başlar
Kendini kurtarma telaşı...

Emperyalist güçler, paylaşmak için
Hasta adam dedikleri Osmanlıyı,
En güçlü donanmalarıyla
Yürürler, İstanbul üzerine.
Gelirler Gelibolu önlerine,
Başlar bir ölüm kalım savaşı...

Koca top mermisini namluya sürer
Seyit onbaşı
Batırır,
Müttefiklerin en gözde zırhlısını...

Bu savaşta
Öne çıkan, Elli Yedinci Alayla,
Savaşın seyri değişir.
Dünya;
Mustafa Kemal adlı kumandanla,
İlk defa Gelibolu’da tanışır...

Bozguna uğrar,
Dünyanın en gözde orduları.
Kimisi batar, kimisi yara alır.
En güvendikleri zırhlıları...

Bir telaş başlar,
İngiliz amirallerde.
Hükümetlerine bilgi verirler,
‘’Çanakkale Geçilmez!’’ diye...

Saraydan çıkarılan bir fermanla,
Bir sabah bakmışsın ki!
Düşman gemileri İstanbul Boğazı’nda.
Namlularını çevirmişler,
Vahdettin’inin sarayına...

O günlerde Anadolu perişan
Damat Feritler işbaşında
Ne söylerse işgalciler
Onları uygulamanın derdindeler...

Beklenilen bu işgal karşısında
Kuvayı millîye dimdik ayakta
Mustafa Kemal’in Şişli’deki evinde
Karar verilir Anadolu’ya geçmeye...

Bir yolu bulunur
Mustafa Kemal Anadolu’ya
Müfettiş olarak yollanır
On dokuz Mayıs bin dokuz yüz on dokuz da
Samsun’dan bir güneş doğar
Böylece Kurtuluş Savaşı başlar...

Havza, Merzifon, Amasya
Bir tamim yayınlanır dünyaya
Daha sonra Erzurum’a varılır
Dönüşte Sivas’ta Kongre toplanır...

Binbir zorluklarla yurtseverler
İstanbul’dan Anadolu’ya geçerler
Buluşma yeri artık Ankara’dır
Orada Milletinin Meclisi açılır...

Getirilir Mustafa Kemal Başkomutanlığa
Başlanır Kurtuluş Savaşı hazırlıklarına
İnönü Savaşları, Büyük taarruz derken
Düşman denize dökülür
İzmir’de bayrak göndere çekilirken...

Saray kurtarmak için kendi ikbalini
Sığınır herbiri İngiliz’e
Binerler gemilerine
Dağılırlar Avrupa içlerine...

Kurulunca Türkiye Cumhuriyeti
Lozan’da tescil edilir
Ülke sınırları...

Yeni bir dönem başlar
Ümmetten yeni bir millet doğar
Cumhuriyeti kuranlar
Gece gündüz çalışırlar
Bu arada eğitimde de
Yeni hamleler başlar...

İstedim ki;
Bir de benden duyun
Şu Köy Enstitüleri dedikleri
Cumhuriyetin en önemli
Eğitim hamlesini...

Ata’mızın direktifidir
Askerliğini çavuş, onbaşı olarak yapmış
Zeki köy çocuklarından
Eğitimde yararlanma düşüncesi...

Öncelikle açılır, Köy Öğretmen Okulları
Onun bünyesinde de yürütülür
Eğitmen Kursları...

İlk deneyimler başarılı olunca
Devam edilir bu yolda
Gelince bin dokuz yüz kırk yılına
Kanun çıkarılır. On Yedi Nisan’da...

Avrupa boğazlarken birbirlerini
Moskova önlerine dayanır
Gözü dönmüş Hitler’in birlikleri...

Bizde de teyakkuz üst seviyede
Karartma yapılır şehirlerde
Okullar kapatılır
Askerdedir öğretmenler ...

Köylerin üretici gücü
Askerdir birliklerinde
Üretim azalınca
Ekmek bile bağlanır karneye...

Böylesine zor şartlarda
Köy Enstitüleri kurulur
Anadolu’nun bağrında...

Salih KOÇ
17 Nisan 2021 / Büyükçekmece-İst.