Düşle rüzgârı
Bir batında doğan gecenin fıtratı
Aymazlığım
Açlığım tokluğum
Göğsümden vurulduğum yatsı öncesi ağrılarım

Adaktır gün
Adadığımdır ömür
Adım yok adımladığım yoldan geride kalan kadar
Ümmeti aşkın
Müridiyim ben hüzün denen seyyah yorgunluğun
Mademki yine vurdum dibine
Tüten dumanı şehir vapurunun
Bak, nasıl da kamaştı gözlerim sana her b/aktığımda

İllettir gece
İnhisarında bu aşkın
Meyyali demin
Dertlendiğim kadar mutlu bir yüreğim
Acımla beslendiğim aşikâr
Açtıkça pencereyi sırtlandığım şu bahar
Yazın dahi esiri olmadan
Hazanda göç eden kuşların hatırına

Bazen ıskaladığım
Ziyadesiyle ıslıklandığım
Şeşi beş kimi gölge
Düşeş attığım günün sureti
Bir milatsa aşk
Miadı dolmadığı kadar iyi gelen yüreğe layığıyla yaşamak

Sözcüklerdir kefenim
Sözcüklerdir dündeki kundağım
Yine sözcükler arşı alaya çıkan
Kundaklanmış her biri
İmge tutkunu satırlar
Yüreği ihya eden şiir kadar
Var mıdır söyle var mıdır?
Dipçiği ile vurulduğum bir şiirden arda kalan
Nemli gözlerim
Islak kâğıt
Kalemin fendi mademki yendi şu arsız yüreği

Müzmin sertifikamdır şiir
Manen zengin şu sevdalı d/ağlar
D/ağlandıkça yürek coşan bir nehirim bentleri yıkan
Coşkulu yüreğim aşkla ihya olan
Bir hece bir resim
Bir çini bir çile
Örgülü saçlarım kaldı dünde
Çilli yüzüm ve elimde oyuncaklarım
Kâbus görmediğim zamanlara zimmetliyim

Ve işte şiirin muhtırasını veren ilham
Kimine göre her gün yazdığım bir ferman
Kimliğimde saklı nice sıfat
Kindar gölgelerden çok uzak
Bir mıntıkadır yaşadığım kadar da
Yakın durduğum maneviyat
İfa etmek değil benimki
Yüreğimdeki t/aşkın zemherilerde olan yolculuğu
Ve işte yanıyorum ateş gibi
Ve işte anıyorum aşkı aşikâr aşina olduğum

Hüzün cetveli
Minvalime sadık bir emir eri gibi
Komutlar verdiğim belleğimi
Ele geçiren yüce sessizlik
Aşkla koştuğum tek makam
Ayırdına vardım artık yalnızlığın ve yokluğun
Varlığıma şerh düştüğüm
Şu şiirler de olmasa
Nice mi olurdu halim?
Nazenin gölgemle nasıl ki düştüm peşine aşkın
Nazmettim hayale
Namerttir sevmeyen yüreğiyle
Nakkaşı aşkın
Nesri yalnızlığın
Dur bakalım daha ne yazdım ki?

Yazgıma rücu ettiğim
Nükseden bir ilham ki beni benden eden
Nihayetinde kendime usulca d/okunduğum
Aşk ateşi ile yanar kıblemde saklı ruhum
Tükense de gücüm
Gücüme gitmez yaşamak
Güç bela sevenlere inat
Gün yüzlü bir dervişim ben aşka biat
Yaşadığım çağın çok ötesinde eser bir rüzgâr
Gecemi gün
Günümü yıl bildiğim
Ve yıllandığım şu şiirlerle yatıp kalktığım
Aslında rükû eden varlığım aşkın dergâhına
Tutuşan yüreğimle kondum işte en tepeye
İlahi Aşkın kızağında kavuştum Rabbime
Ölümsüz addedilen bu aşkı mademki kıblem belledim
Nazım da niyazım da dinmeyecektir bu beden yaşadıkça


dostlardan inciler


Yıkılmak, yapılmak her şeyi baştan
Yeni yaratılır hep yeni baştan
"Sözcükleri güden çobanı" olur
Kelam Denizinde adası olur..... TEŞEKKÜRLER DENİZ TAYANÇ HOCAM