KIZIL DAĞDAN GEÇERKEN

Bir şafak vakti idi geçerken Kızıldağ’dan
Göklerle aramızda mesafe kısalmıştı
Serin sabah dağların öpüyordu anlından
Mahmur gözlü serçeler silkinip uyanmıştı

Kekik kokusu vardı rüzgârın ardı sıra
Karanlık yavaş yavaş gölgeler dura dura
Hüzünlü adımlarla yürükken ufuklara
Dağların şakağına güneş yeni çalmıştı

Erkenden talimdeydi sığırcık orduları
Katar katar turnalar kesmişti hudutları
Son defa emzirirken tabiat yumruları
Taze bir eylül daha kapıya dayanmıştı

Mevsimler değişirken zamanın burçlarında
Kar gibi eriyordu günün avuçlarında
Al aldı kuşburnular gül vardı saçlarında
Külahlı palamutlar alıçlar sararmıştı

Arılar oğul vermiş öz tutmuştu çiçekler
İpek Kozalarından göçmüştü kelebekler
Yeryüzüne ziyafet verirken gelincikler
Buğdaylar başak çekmiş kengerler kocalmıştı

Kızıldağ hüzünlüydü kızldağ efkârlıydı
Heybetli duruşuyla asildi vakarlıydı
Ta ezelden güneşin kızına sevdalıydı
Aşkından yana yana kızıla boyanmıştı

Muhittin laçin şair (misali) 2016