BEN BİR YER BİLİM DOSTLAR

Ben bir yer bilimim dostlar güneş doğmaz ay uğramaz
Gökyüzü yoktur o yerde ‘rüzgâr esmez yağmur yağmaz
Yolu şarktan yana geçer kapsı mağribe çıkar
Geceler siyaha çalar gündüzler sağırdır duymaz

Orda servi çınar yoktur ak oluklu pınar yoktur
Nar ekilmez gül dikilmez yaz yoktur Nevbahar yoktur
İlk gelen sen son giden sen yaren evladı yar yoktur
Ne el görür ne gün görür sesin soluğun duyulmaz

İçinde bir can içinde bir can var bir can içinde
Tüccar fakir tacir yoksul sultanlar üryan içinde
Aylar hayal yıllar yalan bir evvel zaman içinde
Burası ölüm pazarı yer satılmaz gök alınmaz

Ey misali o dediğin son durak bir kabristandır
Altı senin üstü senin tek kişilik bir mekândır
Adı yakın ismi uzak en küçük ulu divandır
Kapısı bacası yoktur mil takıp kilit vurulmaz

Muhittin Laçin Şair ( misali )