adını söylemek istemiyorum
her harfin
canımı yakıyor
aslında .
gözlerin gökyüzünün
özgürlüğü mü
berraklığı mı
sahiden ...
bir şey mi
söylemek istiyor
her şeye rağmen
maziden ...
silik adımlarla
yaklaşır
bir maziyi
mühürlersin .
bakışlarında
çözülen,hissiz
eksilen
kalbimin nimeti misin?..

gökyüzünün
mavilğinde
yorulmuş olan
güvercin kanatlarına.
nasıl da almıştın
sahi...
çaresiz çığlıklarımı
duyup basmıştın
bağrına..

ve..
gözlerinde sûretim yoktu
son kez
baktığımda ..
karalara bürünmüş,
yastaydı
yosun gözlerin
ardındaki hicranda...
bu zulme layık mı gördün ?
soluksuz
dünyanın gurbetliğine
gömerek,
dualadın beni
bir fatihayla ..

yasını tutuyorum
kararttım
çektim
perdelerimi.
yıpranmış ,avareyim
gecelerin bitmek
bilmez taşıyorum
efkarın silsilesini..
...
gelecek mevsimler elbet.
başlangıcı
bahar mı olur
hazan mı?
bilmem !
içimde koşan rahvan atlar
zamansız ve mekansız
nefes nefese kalır
yüreğimde bir o kadar
sitem ....
hiç kimsenin kimseyi
tanımadığı
mahşerde
bitecek
çilem ...

söyle şimdi
nasıl bu pişmanlıklar
ve zorlukları .
önümde Kızıldeniz’in
aşamadığım
Musa’dan kalan
dalgaları.
elbet giydirecek
başıma
Hâlîk,sabır tacını .
hürriyet künyesini
tak artık !
tahammülüm
kalmadı.....
(Ahiret arkadaşımın hayatından, benim kalemimden dökülenler )


Meryem Karapınar