Yapma böyle,
Gelme üzerime,
Ben seni yaşamak için doğdum,
Öldürme beni,
Sende nefes aldım,
Sende oynadım,
Sende güldüm,
Sevdim seni be hayat,
Sevdim, ta ki büyüyene kadar,
Nasıl da sahteymiş her şeyin,
Şekerin tadı,
Gülün kokusu nasıl da sahteymiş,
Kelebek esintisiymiş bütün bunlar,
Ne de güzel kandırmışsın,
Uyutmuşsun biz çocukları,
Ee tabi çocuk kandırmak kolaydır,
Kolaydır, şeker verip
Hayatın şeker tadında olduğunu söylemek,
Hatırlar mısın, bir keresinde,
Üzerine bindiğim bir ağaç dalını, at gibi koştururken,
Atı fazla yorma demiştin,
Yorma ki sevdiklerine götürmez,
Yolda bırakır seni demiştin,
Nasıl da inanmıştım, bir ağaç dalının yorulacağına, Hatta bir keresinde de gökkuşağına yürütmüştün beni,
Dileğim kabul olacaktı,
Yürümüştüm inanarak,
Hem hiç yorulmamıştım, atımın yorulduğu kadar, Umutlarımız küçülse de, büyüdük artık,
Bak herkes yorgun şimdi,
Herkes bitkin,
Haa bu arada, söyleyeyim, bilesin,
Nefret ediyorum senden,
Artık yoruldum,
Oysa ben seni yaşamak için doğdum...
( Alper Bahçeci )