Dalgaları dinledim bu gün
Karabatak sessizliğindeydi heryer
Martılar susmuş
Tek ses dalgaların kıyıya her vuruşunda yüreğimi bir balyoz gibi delen sensizliğin sesiydi
Aklımda sensizlik
Hayallerimde ise hep sen vardın
Bir cigara yakıp üfledim buluta
Bakıyordum sonsuzluğa
Gözlerim dalmış
Öylece kilitlenmiştim ufka
Batan güneşte sendin
Esen yelde
İçime çektiğim her nefeste sendin
Salladım kafamı iki yana
Kendime gelmek için
Bir yanda deniz
Diğer yanda ruhum sensiz
Duraksadım anlamsızca
Ağır geliyordu artık yosun kokusu ama
Soludum gene de sensizliği
Boğazıma dizildi düşlediğim sensiz yarınlar
Olmayışınla yaşamak
Direnmek yokluğuna
Bilir misin nasıl koyuyor bana
Doğruldum
Bir iki taş daha sektirdim denizde
Hayatı ıskalar gibiydi her atışım
Durdum öylesine
Bakındım etrafıma
Göremiyordum ki senden başka bişey
Ne diye bakıyorsam artık
Hava da iyice kararmıştı
Denizin üzerinde belirmeye başlayan yakamoz aydınlığı gibiydi umudum
Yürüdüm biraz daha yanımda sen varmışcasına
Ama olmuyordu böylesi
Yetmiyordu ki bana, seni sensiz yaşamak
En iyisi mi umudu
derin sulara bırakıp
buradan uzaklaşmak...( Alper Bahçeci )