2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1344
Okunma
GÖL
Göl suskudur geceye
Göl hüzün tarlasıdır yağmura
Her daim bağlı elleri
Ve dış dünyaya kapalıdır penceresi
Her akşam üstü siner yalnızlık
Koyu, mavi ve gizemli sularına
Şairlerden önce o şairdir
Odur ilhamı mertçe dağıtan yüreklere
Yazısız bir dünyanın da
Sevdasını, aşkını ve hüznünü damla damla
İçinde saklar şairane
Dokunsam ağlar mı
Seslensem mavisini yollar mı
El uzatsam parçalanır mı
Sahilinde taş olsam çarpar mı
Ay ışığı olsam kalbini açar mı
Sevsem can verir mi ,bilmiyorum
Yalnız ormandan kalem versem
Irmak olur boşanır kağıtlara
Bahar geldiyse hatırlatın dostlar
Bir de gölün kır çiçeği,
Buğulu toprak kokusu, kurbağa sesleri olduğunu
Damla damla gölün ise
Kanaya kanaya yürek olduğunu
Anlatayım kırlangıçlara
Ve zamana
Ve göl aşklara
Ve de göl gözlere…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz