Yol oldum iz oldum
Yontuldu kalem:
Yorgunluğun
Kıvılcımlarından doğdu gün ışığı ve doğdum yeniden.

Doğurgandı hüzün
O minval ki ıslıklandığım
O rütbe ki çaylak bir sevdaydım ben
İçimde neşreden duygular
Kaba kuvvetle sevenlerden uzak
Derdi tasayı
Tıktığım heybem ve yırtık ceplerim

Söküklerinden gecenin şiire sızdım
Şiir bana sızdı
Oysaki teyakkuzda idi şehir
Şair rütbemi yok saydı yıldızlar
Ve sektim bir bir
Semazen varlığım ve dökümlü eteklerim
Pür nakıl döküldü her zerrem
Çoban Yıldızı oldum kimi zaman
Belki de rengi turkuaz bir isyan
Soyundum Şimal Yıldızına ve sırtımda cübbem
Neydi ki cüssem ama cüret ettim en çok sevmeye
Cürüm edenlerden uzak firar ettiğim bedenim
Ve işte ruhumun külliyesi şiirlerim

Endamlı bir hüzündüm ben
Endamlı ve evhamlı bir âşık
Hak yoluna başımı koyduğum
Hak etmediğim ne varsa yuttuğum
Çünkü doğru zamanı bekliyordum
Nasıl ki hâsıl olacaktı İlahi Adalet
Celp ettim
Caka satanlara bakmadan cüret ettim:
Dedim ya: en çok seven ben olmalıydım:
Hem Rabbimi hem evreni

Kasıtsız sevdiğim
Kayıtsız da geçmezken günüm
Omzumdaki meleklerin şeceresi
Aşkın itham ettiği gölgelerden uzak
Tekdüze değildim ben ve hayat
Tufanda sözcükler
Tutuşan yürek iklimim içimde demlenmiş nice şiir
Tünediğim bir dize
Diz dize yaşadığım aşkla ve şiirle

İşte tutkulu aşkın meyvesiydi sözcükler
Kelamın dinmediği
Bekası bilinmeyen hazineler
Aşkın kudreti
Yalnızlığınsa kolluk kuvveti idi yazılası şiirler
Latife yapandı rüzgâr
Lütuf bildiğim ömür ve gizem
Sancılı bir var oluş
Hiçlik makamına dikmiştim gözümü
Her renk kasvetli ya da coşkulu
Her duygu varlığın meali
Sevdim seveli evreni
Eksiksiz noksansız ki fazlası vardı sevginin
Arzı endam eden yeni gün gibi

Geceleri saydığım şafaklar
Gecelediğim kadar güncellediğim kalbim
Ve hüznün yürek burkan sessizliği
Hissikablelvuku yoksa nasıl filizlenirdi sözcükler?
Bir evren ki çiçeklenen
Mademki gelmişti vakti
Manen zengin ve kudretli
Aciz benliğimle vazgeçmedim sevmekten…