Belki gündüzün başında,
Belki de gecenin tam sonundayım.
Belki gözünü açtığın ilk an,
Belki de tam kapanıştayım.
Belki tüm araları dolduran,
Belki de hiç ara yaratmayanım.

Kömür gibi kara
Ya da kör edici aydınlık gibi.
Duyulmayacak kadar tenhada
Ya da sağır edecek kadar kalabalık gibi.

Şimdi ben "yok" gibiyim
Ya da belki çok gibiyim.
Belki bir sahne,
Belki de en sahte gibiyim.
Her şekilde ben
Görmek istediğin gibiyim.

Çamura bakarken toprağı görmek,
Geceye bakarken yolu bulmak,
Son tohumu bulduğunda sevinmek
Ya da sevgin bittiğinde sevilmek gibiyim.

Yâr gibi,
Bazen de en derin yara gibi.
Yeri gelince kâr,
Yeri gelince ateşe serpilen kar gibi.

Ben değil de,
Sen gibi.
Belki de sen değil,
Sendeki ben gibi.

Sürdüğün toprak,
Topladığın hasat gibi.
"Yok" dediğin eksik
Ya da "var" dediğin tam gibi.
Elinle koyup da bulamadığın,
Ya da şeytanın alıp götürdüğü gibi.

Rüzgarın yelkenliye ettiği,
Ya da yunusun denize eşliği gibi.
Bütünlük gibi,
Belki de en büyük eksiklik gibi.

İlk doğum,
Ya da son ölüm gibi.
Neyi ektiğin,
Ya da ektiğini biçtiğin gibi.

Bu gün var,
Sanki yarın hiç yok gibi.
An gibi,
Ya da tüm ömrün toplamı gibi.

İşte hayat
Hep böyle "GİBİ" yapar insana!
Tam da "ŞU AN" gibi.

Serpil Çavuşoğlu
Tarih : 06/03/2018 - 03:00