Bir gün göçüp gideceğim dünyadan
Uyanacağım hayat denen rüyadan.
Bazan hızlı yaşadım,bazan toz kaldırmadan...
Benim de dertlerim oldu ,bağırıp çağırmadan
Suçu kadere yükleyip,talihe saldırmadan
Kimine katlandım ,kimine kulak asmadan…
Kimi yaraları sardım ...
Kimi kangren oldu kesip attım.
Acı, elem,keder,çile… ne varsa yaşadım
Hayat yolunun taşlarını döşedim adım adım
Vefa bilmeyen vicdanlarda vefa aradım
Huzur denen nesneyi bir ömür bulamadım.
Ömür merdiveninin basamaklarında ..
Düştüğüm de oldu kalktığım da
Neler öğretmedi ki hayat bana...
Allah’tan gelen her şeye sabretmeyi ..
Eden O’dur eyleyen O demeyi …
Her ne bekliyorsan Allah’tan beklemeyi,
Kula güvenirsen dert üstüne dert eklemeyi
Herkesin derdi hikaye gelir bir başkasına
Kara bahtım kör talihim diye küsüp yakasına
Niceleri göçüp gittiler bakmadan arkasına…
Ne aldıran oldu onların gözyaşına
Ne de bir Fatiha okuyan mezar taşına…
Bildiğim bir şey var ki o da,
Bir gün sessizce gideceğim bu dünyadan...
Senden hoşlanıyorum diyemeden
Sevdiğini duyamadan
Seni seviyorum demeye fırsat bulamadan
Bir tadımlık mutlu olamadan...
Muradını alamadan…
Mesafeler olsa da yanımdasın
Hücrelerimde,kanımdasın
Sen alnımdaki yazısın
Yüreğimdeki sızısın
Sen işiten kulağım gören gözümsün
Sen benim,hazinemsin özümsün.
Sen de göçüp gideceksin dünyadan
Kıymetini bilen olmadan
Gözyașını silen olmadan
Yüzüne gülen olmadan
Göçüp gideceksin arkana bakmadan
Sevemeden,sevilmeden
Sevilmek nedir bilmeden
Bir gün göçüp gideceksin bu dünyadan
Sevdiğini bulamadan
Sevdiğinin olamadan
Sevdiğine doyamadan
Sana adanan bahçeye girmeden
Gönül bahçesini görmeden
Bahçenin gülünü dermeden
Seni sevene bir buse vermeden.
Göçüp gideceksin sen de bu dünyadan…
Uyanacaksın hayat denen rüyadan.


Ekim / 2019