Bir görünüp kaybolmak, meğer hünermiş sende!
Saymadım kaç yıl geçti, her an seni anarak…
Zaten hep özlüyordum, gelsen de, gelmesen de!
Külüm göğe savruldu, sevdan ile yanarak…

Yeşili çok severdim, yakışırdı sarıya!
İmrenirdim, sapsarı güle konan arıya!
Benzetirdim gülleri, füsunkâr bir periye!
Her sarının peşinden, koştum seni sanarak…

Bilmem nerdesin şimdi, merakımı mazur gör!
Dağda bir çiftlik kurdum, Gökçe göle nazır gör!
Şayet geçersen burdan, ilk köşede hazır gör!
Meczuplara benzedim, gece, gündüz dönerek…

Senin aklın yerinde, biraz akıl ver bana!
Ne olsa eski dostuz, sanma gitmez yabana!
Muhtaç bırakma beni, sakın ha merhabana!
Gezmek istemiyorum, duldalarda sinerek…

Öyle arıyorum ki, hayalde gör, düşte gör!
Belki sen de anlarsın, sevmeyene düş te gör!
Her sitemde sen varsın, hem de her gülüşte gör!
Böyle ömür geçer mi, her gün yanıp, sönerek…

Karaman/Gökçe- 2022/07

Halil Şakir Taşçıoğlu