camdan hapishaneme
mantar sürgülerime
rağmen yüreğimin kesiklerine baktım
hüzünle ve sessizce ..
korkularım damla damla büyüyor içimde.
incecik melankolisiymiş
uğultular kalabalık
sessizliğinde ...
..
kuytu ,gerçek ve esrarlı gözlerini
ayırdın mı benden .
çekip gittin bir rüzgar gibi aniden
o gizemli yangına bu can nasıl dayandı
gel gitler yaşadı gönlümün kırık camları
uykusuzluğum mum gibi eriyip aktı.
yüreğim kül oldu figan edip yandı
güllerin dikenleri ahu zarımla
gamlandı
âhım zannederdim ağzımdan dökülen sözleri
bak şimdi onlarda alazlandı...
......

ruhum alev aldı önce
sonra yanmayla parçalandı
ne sevabım kaldı,
günahlarımda sevabımla nasıl yanıp harlandı....
...
gönlümde herşey siyah oldu.
siyah içinde lekeler
süveydayı doğurdu..
mülteci sığındım başka mevzilere
orada beni savurdu, boğdu.
azrailin pençesindeydi bedenim kuş olup uçtu
diyârlar gezdim Şems gibi
Mevlana’ya kavuşmak için
etrafım fitne tohumlarıyla
puslu.
çarmıha gerilen iskaryot gibi
bedenim göğe vurdu.
kirpiklerinin arasından attığın okta
yayla nasıl buluştu.
gönül evim yıkıldı heyhat...
yandıkça küllerim
sözlerinle savruldu....

Meryem Karapınar