Susuşum sözümü sarfetmek değil .
Değer veren sözleri sende çoktan yitirişim, kaybedişim..
Dudağım avare
Dilim tarumar .
..
Dillerin sustuğu yerde değil miydin?
Adını tekrar tekrar söyleyip
unutulanların nûvesi sessizliğimdin ....

Sahiden taş mı kesildin?
Sen sözlere efsun bağışlayan.
Nefesi hapsettiğin yerden kurtaran .
Sana değen yerde dirilir sessizlik.
Sevdaya doydukça heceyle kanatlanır biz olur yarenlik.
Şiirlerin âfakına yükselir mısralar .
İmgelerin kuytularında giyinir gizli sözleri ıskalar....
....
Taşın söyleyecekleri yok mudur yâr ?
Taş dediğin konuşur.
Hiddetinden sarsılır parça parça olur .
Toz bulutu olur savrulur..
Çatlayan parçalardan acılar sızar.
.....
Taş dediğin susar çoğu zaman .
Zaman lahzanın dilidir.
Nice sert bakışlarında gürültüler feryatlar saklar.
Anlamsız koşuşturmaları durdurur taşlar.
...
Ölmüş hallerimizi hatırlatır
Taş gibi ağırlaşır bedenimiz.. Yavaş yavaş gözlerimizin karasında yaşadığımız eskilerimiz.
İki nefes arasındadır yalnızlığımız.
Anılarda gizli, solgun yüzler üzerine uzanır sırlarımız .
Kabir taşımdan kalbine taşınıyor haykırışlarım.
Bağrımda her an taşıdığım ,yine sensin son durağım...

Meryem Karapınar
(11.5.2022)